Thursday, July 30, 2009

TU JO VEE LIKH RIYAN HAI- OH SAMBHAL KE RAKH

Mere layi kavita likhna sirf mallam lagan da kam karda hai. Desh daraz ton door baitheya hoya main kade kade apne bachpan aur jawani diyan yaadan vich phas ke rah janda han. Umar vadan nal nal apni zuban punjabi de nal piyar vee bahut vad gaya hai.
Gum es cheez da zaroor hai kee main hun punjabi vich nahin likh raya.

Par punjabi zuban de jaankaran vaste [jinna noon angrezi vee aaundi hai]mere eh thode jey harf samjhney mushkal nayee lagan gay. Fer bhi koshish karanga kee punjabi vich likh sakan.

Meriyan apni bhenan ney kayi vari keya ki TU JO VEE LIKH RIYAN HAI - OH SAMBHAL KE RAKH. Par ey kam main nahin kar sakya. Blog de bahaney ghato ghat hun ey apne aap hee sambheya jayega. Pata nahin ey kise de kam vee ayega. Main tan apni mallam karda ravanga.

PYAR DIYAN KALIYAN NEE MURJHA GAYIAN

Tere dukhan di intehaa nahin
Duniyan de zulman da athaa nahin
Aaaja nee balleeye thoda jeha has ley
Teriyan peedan da koi gawah nahin

hussade bullan chon siskariyan nikaliyan
Kale nainon chon barfeele nazar dekhe
Seban wang tere gallan nee fikhian ho gayian
Mere pyar diyan kaliyan nee murjha gayian

Hai oh daddeya rabba ey kee fareb keeta ay toon
Jawani vich na pyar ditta na dular ditta
Hun har zindagi tey mod tee main labban ohnoon
Jehdi dubadi sham vich sahara devey mainoon